Iedere dag leer ook ik weer meer. Graag vertel ik je daarover in mijn blog. Veel leesplezier!
Ten eerste ben ik coach geworden omdat mij duidelijk werd dat ik het moest doen. Ik houd niet van het woord ‘moeten’ en de mensen die mij goed kennen weten dat. Dus dat leg ik graag even uit.
Ten eerste ben ik coach geworden omdat mij duidelijk werd dat ik het moest doen. Ik houd niet van het woord ‘moeten’ en de mensen die mij goed kennen weten dat. Dus dat leg ik graag even uit. Het was als een inzicht, een gevoel waar ik niet om heen kon. Alsof het vermijden van deze mogelijkheid om dit aan te gaan, mij eeuwig spijt zou geven. Maar in ‘spijt’ geloof ik ook al niet!
Ja, dit was wel een hele bijzondere ervaring en dit kwam -zoals ik nu weet en voel- uit mijn hart. Misschien wel een beetje te vergelijken met het moment dat je de liefde van je leven tegenkomt en voelt dat je deze kans toch echt moet pakken. Daar is ‘ie weer, het woordje ‘moet’. Deze moet komt van diep van binnen. De intrinsieke motivatie die heel duidelijk voelbaar is en die richting geeft naar een volgende stap.
De keuze voor coaching kwam uit een intrinsiek verlangen dat al langere tijd sluimerde. Ik was wel klaar met alle vakinhoudelijke opleidingen die aangeboden werden op het gebied van vastgoed en de leefomgeving. Hoe waardevol deze ook kunnen zijn. Want er zijn zeker hele fijne vakinhoudelijke opleidingen, laat dat duidelijk zijn. Ik had behoefte aan iets anders, heel anders. Misschien herken je hier wel wat in.
Een leidinggevende zei eens tegen mij dat ik inhoudelijk wel voldoende uitgerust was. Daar zat geen ruimte voor groei. Een mooie opmerking, want ik dacht meteen “Ja dat klopt!”. Het grootste potentieel om te groeien zat ‘m voor mij op dat moment op het persoonlijke vlak. Hoe verhoud ik mij tot de wereld? Wie ben ik dan in die wereld? Wat doe ik daar met al mijn kennis en ervaring? Tegelijkertijd bekroop mij het gevoel dat er meer in mij zat waar ik niet goed bij kon.
Gelukkig waren er volop kansen om mijzelf te ontwikkelen. En ik heb al die kansen gepakt. Dat was bijzonder en soms ook ongemakkelijk. Juist dat ongemakkelijke hoort er ook bij om nieuwe dingen te leren en inzichten op te doen. En weet je wat? De smaak van nieuwe inzichten is echt erg lekker! Smaakt iets lekker, dan wil ik daar meer van. En dan blijkt het bovendien nog bij te dragen aan mijn eigen welbevinden. Dat alles bij elkaar maakt mij steeds weer dankbaar.
Terug naar het begin. Naar het moment dat coaching op mijn pad kwam. Het was dus geen optie voor mij om het vak van coaching te laten voor wat het is. En terwijl ik dit retespannend vond, vond ik het ook overweldigend en interessant. Er ging letterlijk een wereld voor mij open.
Stel je een grote speeltuin voor vol met allerlei speeltoestellen. De één is nog uitdagender dan de andere. Ik zag die speeltuin voor mij, waarbij ik mocht kiezen of ik voor de schommel ging of voor het klimrek of een speeltoestel wat ik nog niet kende. En ik mocht kiezen of ik samen wilde spelen of even alleen. Of gewoon even niets doen terwijl de anderen doorspelen in dezelfde speeltuin. En zo werd duidelijk dat ik het bieden van coaching ook nodig had om mijn eigen leven simpelweg leuker en waardevoller te maken.
Want hoe mooi is het dat ik iemand anders kan helpen en daarbij alleen mezelf nodig heb met mijn talenten en mijn zintuigen?! Helpen door goed te luisteren. Te voelen door te vragen, soms prikkelend waarbij vertrouwen in de ander en op mijzelf de basis is. Altijd met de blik vooruit richting de toekomst waarbij de ander een doel haalt. Zonder vaste planning, want dat is wat coaching voor mij is. Je bereikt altijd iets moois, iets waardevols dat voor jou belangrijk is. Je krijgt veel cadeautjes, jouw eigen cadeautjes. Ze waren misschien even zoek, maar worden nu door jou weer terug gevonden. Klaar om uit te pakken, hoe leuk is dat?
Jolanda ten Seldam
Copyright © Alle rechten voorbehouden